Hommage to DAVID BOWIE, *Starman waiting in the Sky*

 

 

We can be Heroes-Just for one day-2016

TEXT: DAVID BOWIE

150 x 350 cm

acrylic + pastel on linen

 

 

Tekst van Jos Hermans over de schilderijen van Kim van Norren/ Mei 2015

 

Kim van Norren is een kunstenaar met een gave. Dat lijkt vanzelfsprekend, dat je als kunstenaar begaafd bent, maar dat is niet waar.

 

Waaruit bestaat de gave van Kim van Norren?

 

Misschien kan je zeggen dat het een gave is die zich op twee manieren manifesteert, namelijk: in een gevoel voor compositie en in een bijzonder kleurgevoel. Aan de basis van beide ligt een soort naïviteit; want Kim van Norren kan tot in haar volwassenheid iets dat doorgaans alleen kinderen een korte tijd kunnen: kinderen kunnen de dingen zo op een vlak zetten dat het nooit fout lijkt te kunnen gaan en achteloos trefzeker kleur gebruiken. Als volwassene kun je enkel treuren om het verlies van dat vermogen of als een hoog maar onbereikbaar ideaal najagen, maar bij Kim van Norren is dat vermogen wonderwel bewaard gebleven.

Dat haar werk min of meer direct op hoog niveau unaniem geprezen is, stemt hoopvol voor het vervolg al blijft het vooralsnog de vraag of men de werkelijke kwaliteit (in-)gezien heeft.

 

 

Wat is dán de kwaliteit van het werk van Kim van Norren?

Eigenlijk valt de kwaliteit eenvoudig te herkennen aan het feit dat je naar het werk kunt kijken en er niet op uitgekeken raakt. Welbeschouwd komt dat weinig voor, dat je naar een kunstwerk kunt blijven kijken. Dat je uitgekeken kunt raken, zegt iets over de aard van het betreffende werk. Die aard doet zich dan ook gelden in de eerste blik erop. Je zou dus meteen moeten kunnen zien of het gaat om en werk waar je naar kunt blijven kijken. Dat kan mijns inziens ook, alleen zijn de werken die ons dat kunnen doen ervaren en inzien schaars. Alleen al daarom is het werk van Kim van Norren uitermate belangrijk, omdat het voldoet aan een fundamentele vraag van de beschouwer. Maar de beschouwer wordt zich die vraag wellicht pas bewust in het vinden en zien van een werkelijk antwoord daarop. Zo gezien valt goed werk te herkennen aan de werking dat het ons thuis brengt bij onze onderliggende vragen.

 

 

 

Gaat het werk van Kim van Norren ook ergens over?

 

Nee, eigenlijk niet, maar het komt wel ergens vandaan. Tekst vormt een inspiratiebron: woorden, zinnen, betekenissen en klanken. Het is geen keuze voor haar om zich daardoor te laten inspireren, maar een gegeven dat ze in het gebruik ervan erkent. Verder gebruikt ze vormen, en kleur,  waar ze zich prettig bij voelt of waarmee ze kan werken zonder vast te lopen, deze zaken zijn persoonlijk van aard en werken mee in het geheel. Ze vormen een vertrekpunt, maar zijn niet de bepalende factor voor de werking van een schilderij van Kim van Norren.

 

 

Feitelijk bestaat zo'n werk uit een overzichtelijk aantal lagen, die helder van elkaar te onderscheiden blijven in vorm en kleur. Als je die lagen los van elkaar, naast elkaar zou zien, zie je meteen dat het op zichzelf niet zoveel te betekenen heeft. Maar zoals het zich in het schilderij manifesteert, werkt het totaal anders. Hoewel de lagen helder te onderscheiden zijn, en zo als het ware de statische basis van een schilderij vormen, wordt de werking van het schilderij veroorzaakt doordat er een voortdurende wisselwerking is tussen alle onderdelen van de verschillende lagen. Eigenlijk wordt je blik voortdurend afgeleid door wat je ziet: waar je ook kijkt, iets anders trekt je er weer vandaan, en van dat andere wordt je blik ook weer weggetrokken. Zo kijk je kijkend naar het schilderij eigenlijk nergens naar. Maar niets en nergens betekenen ook ruimte buiten mij, hier en nu. In weerwil van wat wij denken, beantwoordt dat mijns inziens aan een fundamentele behoefte van de mens: wij zoeken geen betekenis en zin, en verdwalen in wat kan en mogelijk is. We willen enkel hier en nu én tegelijk elders wezen kunnen.

 

 

De ruimte scheppende werking is hét werkende bestanddeel van elk goed kunstwerk. En het wonderlijke van werkelijk goede kunst is, dat wij ons daarin meer thuis en begrepen kunnen voelen dan in de wereld. Alsof daarin een bestemming ligt die wij in de wereld vergeefs zoeken.

 

 

Als we Kim van Norren ergens om moeten prijzen in haar werk, dan wellicht om haar onvermogen om níet zichzelf te zijn. Dat kan je kwetsbaar maken in het leven, maar in het werk straalt zij het sterk en veelkleurig uit. En in tegenstelling  tot het ontembare verlangen naar iets nieuws, voldoet dit werk aan een ander kenmerk van goed werk, namelijk dat het eruitziet alsof het er altijd al was. Maar dat is niet zo, het was er eerst niet, en nu wel. Dat dát nog steeds kan, is meer dan een teken van hoop, waarvan men zegt dat die als laatste sterft. Het is er aan voorbij en dat is pas werkelijk hoopvol, want werkelijk vernieuwend.

 

 

 

J.D. Hermans, 2015

 

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Anke Roder schreef voor "kunst van de dag" een fijn stuk over mijn werk:

zie www.galeries.nl voor nog meer interessante tekst over o.a. Folkert de Jong, Rembrandt van Rijn, Lieven Hendriks, Merijn Bolink, en Thierry de Cordier.

(Please don't leave me / tekst Bas Jan Ader, 50 x 40 cm/ Particuliere Collectie)

 

 

 

 

"Woorden op beelden, waarom niet, het voegt een extra dimensie toe en je hoeft op de tentoonstelling niet meer op het titelkaartje naast het werk te kijken.
Nieuw is het niet, denk aan Ed Ruscha of Tim Ayres, maar actueel is het zeer zeker wel.
Wie een beetje thuis is op het beeldenforum Pinterest, ziet daar met grote regelmaat teksten, al dan niet geassocieerd met beelden en vele grafische verzamelingen voorbij komen.

 

 

In het schilderij 'Please don't leave me' denken we onherroepelijk aan Bas Jan Ader, die ook bij de titel van het werk wordt vermeld.

 

 

Dus toch, ook hier heb je de kleine witte kaartjes nodig, om uit te leggen, bronmateriaal te vermelden, de gedachte te verbinden met de oorsprong.
Maar hoe is de context van waaruit de tragische woorden ontstonden te rijmen met de welhaast opgewekte ritmische ordening van kleuren en vlakken ?
Dezelfde woorden die een totaal andere uitwerking bewerkstelligen, en die vanuit je associatie naar het verleden weer in het frisse heden worden gebracht.

 

 

Met elk schilderij worden de demonen bedwongen.
De vaak beladen teksten, geplaatst in een aanstekelijk ritmische omgeving, worden gerelativeerd en gekalmeerd en gaan op in het grafische spel van lijnen en vlakken.
De muziekklanken van de tekstfragmenten worden kleurklanken en vice versa.
Citaten van o.m. kunstenaars, muzikanten en dichters vullen de doeken met universele Europese woorden, die men al dan niet kan lezen en zien als prachtige poëzie."

Anke Roder-Mei 2015

 

tentoonstellingen:

RAM foundation Rotterdam 'Commitment is (not) a Word ' in het kader van de 
Language & Art gallery tour 2015, groepstentoonstelling tot 21 juni

 

 

tot en met 7 Juni 2015: Buro Beukorkest Eindhoven 'No words today'

 

Boek 'You tell me words don't matter' tekst Wilma Sütö , uitg. Épos Press

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Persbericht Prins Bernhard Cultuurfonds

Prins Bernhard Cultuurfonds kent Sieger White Award toe aan Kim van Norren