Hommage to DAVID BOWIE, *Starman waiting in the Sky*

We can be Heroes-Just for one day-2016
TEXT: DAVID BOWIE
150 x 350 cm
acrylic + pastel on linen
Tekst van Jos Hermans over de
schilderijen van Kim van Norren/ Mei
2015
Kim van Norren is een kunstenaar met een gave. Dat lijkt
vanzelfsprekend, dat je als kunstenaar begaafd bent, maar dat is
niet waar.
Waaruit bestaat de gave van Kim van
Norren?
Misschien kan je zeggen dat het een gave is die zich op twee
manieren manifesteert, namelijk: in een gevoel voor compositie en
in een bijzonder kleurgevoel. Aan de basis van beide ligt een soort
naïviteit; want Kim van Norren kan tot in haar volwassenheid iets
dat doorgaans alleen kinderen een korte tijd kunnen: kinderen
kunnen de dingen zo op een vlak zetten dat het nooit fout lijkt te
kunnen gaan en achteloos trefzeker kleur gebruiken. Als volwassene
kun je enkel treuren om het verlies van dat vermogen of als een
hoog maar onbereikbaar ideaal najagen, maar bij Kim van Norren is
dat vermogen wonderwel bewaard gebleven.
Dat haar werk min of meer direct op hoog niveau unaniem geprezen
is, stemt hoopvol voor het vervolg al blijft het vooralsnog de
vraag of men de werkelijke kwaliteit (in-)gezien heeft.
Wat is dán de kwaliteit van het werk van Kim van
Norren?
Eigenlijk valt de kwaliteit eenvoudig te herkennen aan het feit
dat je naar het werk kunt kijken en er niet op uitgekeken raakt.
Welbeschouwd komt dat weinig voor, dat je naar een kunstwerk kunt
blijven kijken. Dat je uitgekeken kunt raken, zegt iets over de
aard van het betreffende werk. Die aard doet zich dan ook gelden in
de eerste blik erop. Je zou dus meteen moeten kunnen zien of het
gaat om en werk waar je naar kunt blijven kijken. Dat kan mijns
inziens ook, alleen zijn de werken die ons dat kunnen doen ervaren
en inzien schaars. Alleen al daarom is het werk van Kim van Norren
uitermate belangrijk, omdat het voldoet aan een fundamentele vraag
van de beschouwer. Maar de beschouwer wordt zich die vraag wellicht
pas bewust in het vinden en zien van een werkelijk antwoord daarop.
Zo gezien valt goed werk te herkennen aan de werking dat het ons
thuis brengt bij onze onderliggende vragen.
Gaat het werk van Kim van Norren ook ergens
over?
Nee, eigenlijk niet, maar het komt wel ergens vandaan. Tekst
vormt een inspiratiebron: woorden, zinnen, betekenissen en klanken.
Het is geen keuze voor haar om zich daardoor te laten inspireren,
maar een gegeven dat ze in het gebruik ervan erkent. Verder
gebruikt ze vormen, en kleur, waar ze zich prettig bij voelt
of waarmee ze kan werken zonder vast te lopen, deze zaken zijn
persoonlijk van aard en werken mee in het geheel. Ze vormen een
vertrekpunt, maar zijn niet de bepalende factor voor
de werking van een schilderij van Kim van Norren.
Feitelijk bestaat zo'n werk uit een overzichtelijk aantal lagen,
die helder van elkaar te onderscheiden blijven in vorm en kleur.
Als je die lagen los van elkaar, naast elkaar zou zien, zie je
meteen dat het op zichzelf niet zoveel te betekenen heeft. Maar
zoals het zich in het schilderij manifesteert, werkt het totaal
anders. Hoewel de lagen helder te onderscheiden zijn, en zo als het
ware de statische basis van een schilderij vormen, wordt de werking
van het schilderij veroorzaakt doordat er een voortdurende
wisselwerking is tussen alle onderdelen van de verschillende lagen.
Eigenlijk wordt je blik voortdurend afgeleid door wat je ziet: waar
je ook kijkt, iets anders trekt je er weer vandaan, en van dat
andere wordt je blik ook weer weggetrokken. Zo kijk je kijkend naar
het schilderij eigenlijk nergens naar. Maar niets en nergens
betekenen ook ruimte buiten mij, hier en nu. In weerwil van wat wij
denken, beantwoordt dat mijns inziens aan een fundamentele behoefte
van de mens: wij zoeken geen betekenis en zin, en verdwalen in wat
kan en mogelijk is. We willen enkel hier en nu én tegelijk elders
wezen kunnen.
De ruimte scheppende werking is hét werkende bestanddeel van elk
goed kunstwerk. En het wonderlijke van werkelijk goede kunst is,
dat wij ons daarin meer thuis en begrepen kunnen voelen dan in de
wereld. Alsof daarin een bestemming ligt die wij in de wereld
vergeefs zoeken.
Als we Kim van Norren ergens om moeten prijzen in haar werk, dan
wellicht om haar onvermogen om níet zichzelf te zijn. Dat kan je
kwetsbaar maken in het leven, maar in het werk straalt zij het
sterk en veelkleurig uit. En in tegenstelling tot het
ontembare verlangen naar iets nieuws, voldoet dit werk aan een
ander kenmerk van goed werk, namelijk dat het eruitziet alsof het
er altijd al was. Maar dat is niet zo, het was er eerst niet, en nu
wel. Dat dát nog steeds kan, is meer dan een teken van hoop,
waarvan men zegt dat die als laatste sterft. Het is er aan voorbij
en dat is pas werkelijk hoopvol, want werkelijk vernieuwend.
J.D. Hermans, 2015
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Anke Roder schreef voor "kunst van de dag" een fijn
stuk over mijn werk:
zie www.galeries.nl voor nog
meer interessante tekst over o.a. Folkert de Jong, Rembrandt van
Rijn, Lieven Hendriks, Merijn Bolink, en Thierry de Cordier.
(Please don't leave me / tekst Bas Jan Ader, 50 x 40
cm/ Particuliere Collectie)

"Woorden op beelden, waarom niet, het voegt een extra dimensie
toe en je hoeft op de tentoonstelling niet meer op het titelkaartje
naast het werk te kijken.
Nieuw is het niet, denk aan Ed Ruscha of Tim Ayres, maar actueel
is het zeer zeker wel.
Wie een beetje thuis is op het beeldenforum Pinterest, ziet daar
met grote regelmaat teksten, al dan niet geassocieerd met beelden
en vele grafische verzamelingen voorbij komen.
In het schilderij 'Please don't leave me' denken we
onherroepelijk aan Bas Jan Ader, die ook bij de titel van het werk
wordt vermeld.
Dus toch, ook hier heb je de kleine witte kaartjes nodig, om uit
te leggen, bronmateriaal te vermelden, de gedachte te verbinden met
de oorsprong.
Maar hoe is de context van waaruit de tragische woorden ontstonden
te rijmen met de welhaast opgewekte ritmische ordening van kleuren
en vlakken ?
Dezelfde woorden die een totaal andere uitwerking bewerkstelligen,
en die vanuit je associatie naar het verleden weer in het frisse
heden worden gebracht.
Met elk schilderij worden de demonen bedwongen.
De vaak beladen teksten, geplaatst in een aanstekelijk ritmische
omgeving, worden gerelativeerd en gekalmeerd en gaan op in het
grafische spel van lijnen en vlakken.
De muziekklanken van de tekstfragmenten worden kleurklanken en
vice versa.
Citaten van o.m. kunstenaars, muzikanten en dichters vullen de
doeken met universele Europese woorden, die men al dan niet kan
lezen en zien als prachtige poëzie."
Anke Roder-Mei 2015
tentoonstellingen:
RAM foundation Rotterdam 'Commitment is (not) a
Word ' in het kader van de
Language & Art gallery tour 2015, groepstentoonstelling tot 21
juni
tot en met 7 Juni 2015: Buro Beukorkest Eindhoven
'No words today'
Boek 'You tell me words don't matter'
tekst Wilma Sütö , uitg. Épos Press
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Persbericht Prins Bernhard Cultuurfonds
Prins Bernhard Cultuurfonds kent Sieger White Award toe aan Kim
van Norren
Beeldend kunstenaar Kim van Norren krijgt de
Sieger White Award van het Prins Bernhard
Cultuurfonds. Het stipendium is in 2014 bij het Cultuurfonds
ingesteld door de Sieger White Stichting en is bedoeld
voor getalenteerde kunstenaars tot 35 jaar uit de regio
Oost-Nederland. De Sieger White Award bestaat uit een bedrag van €
25.000 voor een publicatie, die tijdens een tentoonstelling in een
gerenommeerde expositieruimte wordt gepresenteerd. Op zondag 23
november a.s. ontvangt Kim van Norren de Sieger White Award in
galerie Cokkie Snoei te Rotterdam. Haar werk is daar
van 23 november tot 10 januari 2015 te bezichtigen.
Kim van Norren
(Soest, 1980) maakt schilderijen, muurschilderingen en
werken op papier, waarin ze teksten verwerkt. Meestal ligt er een
regel uit een popsong of (klassiek) muziekstuk aan ten grondslag.
De teksten verschijnen als fragmenten op doek. Haar schilderijen
hebben een publieke functie, als herinneringsbeeld en pleidooi voor
ons inlevingsvermogen: liefde en lijden zijn terugkerende thema's.
Haar werk spreekt van verlangen, maar herinnert ook aan verlies;
aan de vergankelijkheid en het verbond van leven en dood.
De Sieger White Award is vernoemd naar het
kunstenaarsechtpaar Fred Sieger (1902-1999) en Helen Sieger-White
(1911-2010) en is ingesteld door de Sieger White Stichting bij het
Prins Bernhard Cultuurfonds. De award past in de reeks
stipendia en prijzen die het Cultuurfonds met enige regelmaat
uitreikt, deels op basis van eigen initiatief, deels op basis van
verzoeken van schenkers. Groot verschil met andere stipendia en
prijzen is dat het in dit geval om een prijs in natura gaat. De
Sieger White Award bestaat uit een geldbedrag van € 25.000 voor de
productie van een publicatie, die tijdens een tentoonstelling in
een toonaangevende galerie of museum in het westen van het land
wordt gepresenteerd. Het gaat om ondersteunen van schilders
(atelierschilderkunst) in de ruimste zin van het woord. De
kunstenaar dient al te beschikken over een bescheiden oeuvre . Het
stipendium is bedoeld als extra steun voor meer bekendheid voor
zijn/haar werk. De ontvanger van de Sieger White Award in 2012 was
Omar Koubâa. De presentatie van zijn publicatie vond plaats in
Galerie Nouvelles Images, Den Haag.
Het Prins Bernhard Cultuurfonds is bevlogen
pleitbezorger van cultuur, natuur en wetenschap in Nederland en
daarbuiten. Met financiële bijdragen, opdrachten, prijzen en
beurzen stimuleren we bijzondere initiatieven en talent. Als
inspirator van hedendaags mecenaat geven wij particulieren,
stichtingen en bedrijven onafhankelijk en deskundig advies over
filantropie.